
Novel Readers
· 2022-09-23
រឿង កូនក្រមុំដាក់នៅមាត់ទ្វារ ភាគទី ៩ (៣) ប្រលោមលោក
#រឿងនិទាន និងប្រលោមលោក# #រឿងប្រលោមលោក# #កម្សាន្ត#
1030
មនុស្សយល់ពីកាលៈទេសៈទើបជាមនុស្សឆ្លាត ពេលដែលដឹងខ្លួនថាមិនអាចយកឈ្នះលើ សាងគួនឈិងវិន បាន ចោរព្រាននារីឆក់ឱកាសល្អចាប់យកដាវតូចក្នុងដៃចាក់សំដៅទៅព្រះនាងតូចដែលនៅម្ខាងទៀតយ៉ាងលឿន ។
យុទ្ធសាស្ត្រថោកទាបនេះត្រូវបានទប់ស្កាត់ សាងគួនឈិងវិន ក៏បង្វិលខ្លួនទៅជួយប្រពន្ធសម្លាញ់របស់ខ្លួនភ្លាមអាស្រ័យឱកាសនេះ ឯបុរសឈុតខ្មៅស្ទុះផ្លោះចេញតាមបង្អួចទាំងលំបាកលំបិន រត់គេចខ្លួនបាត់ទៅក្នុងស្បៃរាត្រី ។
ក្រោមរស្មីព្រះចន្ទ្រពេញវង់សំឡេងចង្រិតយំលាន់ឮរងំពាសពេញទីវាលបោះបង់ចោលនេះ នៅក្នុងវិហារបាក់បែក ធ្នឹមសសរវៀចគ្រប់ជ្រុងជ្រោយពេញទៅដោយសម្បុកពីងពាង ។
ពេលដែលចោរព្រាននារីត្រូវបានដេញឆ្ងាយបាត់ទៅ បុរសម្នាក់នេះក៏បែរមកវិញ ទឹកមុខឃោរឃៅព្រោះឆ្លងកាត់ការលំបាកអម្បាញ់មិញ តែប៉ុន្មានថ្ងៃសោះគេស្គមស្គាំងច្រើនណាស់ ទឹកមុខឡើងស្លក់ឈុតពណ៌ខៀវបក់រលាស់ក្រោមពន្លឺព្រះចន្ទ្រ តែខ្សែភ្នែកនៅតែបង្ហាញពីភាពឃោរឃៅនិងភ្លើងកំហឹង ។
មិនដឹងមូលហេតុអីបុរសដែលនៅចំពោះមុខនេះមិនមែនអ្នកដទៃណាផ្សេងទេ តែនាងនៅតែភ័យខ្លាចនៅឡើយ ។
មនុស្សម្នាក់នេះដូចជាប្លែកខ្លះ មិនដូចបុរសសុភាពរាបសាដែលនាងតុបតែងឲ្យទេ ទោះមុខមាត់ដូចគ្នាក៏ដោយ ដោយសារទឹកមុខកំណាចឃោរឃៅនោះមិនដូច សាងគួន សោះ ។
ស៊ីអឺ ក្ដាប់អាវដែលរហែកនោះបិទជាប់ រញ្ជួយចិត្ដទឹកភ្នែកហូរផ្ទៃមុខសស្លេកដូចក្រដាស ។
ពេលដែលគេដើរចូលមករកនាង នាងភ្ញាក់ ព្យាយាមគេចខ្លួនចេញ ។
ទោះជាបែបនេះគេនៅតែមិនបញ្ឈប់ជំហាន នៅតែដើរចូលមកជិត ពេលដែលនាងមិនទាន់ដឹងខ្លួនគេក៏លុតជង្គង់ចុះ ដោះអាវក្រៅរបស់ខ្លួនមកឃ្លុំលើខ្លួននាង ហើយទាញនាងមកឱបជាប់ទ្រូង ។
"កុំ.. កុំ.."
ស៊ីអឺ ភ័យញ័រនៅឡើយ ព្យាយាមបម្រះខ្លួនមិនព្រមឱ្យគេឱប។
"ស៊ីអឺ គឺបងទេ បងគឺ សាងគួន របស់អូនណា៎” គេឱបនាងថ្នមៗហើយខ្សឹប "កុំខ្លាចអី"
ពេលឃើញនាងភ័យតក់ស្លុតឡើងញ័រខ្លួនដល់ថ្នាក់នេះ ភ្លើងកំហឹងរបស់ សាងគួនឈិងវិន ឆេះឡើង ទាំងឈឺចិត្តទាំងអាណិត ចង់តែចាប់ចោរព្រាននារីនោះមកវះយកស្បែក ហើយកាប់ចិញ្ច្រាំជាមួយម៉ឺនដុំទេ ។
គេមិនហ៊ាននឹកដល់រូបភាពថា បើមិនបានខ្សែរយៈរបស់អគ្គសេនាបតីដែលគ្របដណ្ដប់ពេញរាជធានី ជួយប្រាប់គេឱ្យប្រញាប់មកដល់ទីនេះបានរហ័សទេ ស៊ីអឺ នឹងឈឺចាប់បែបណាខ្លះ ។
បើមកយឺតជាងនេះតែបន្តិច ការភ័យខ្លាចនិងការឈឺចាប់គឺមិនមែនប៉ុណ្ណឹងទេ ទោះបីដឹងហើយថាជា សាងគួ តែនាងនៅតែខ្លាចញ័រខ្លួនមិនឈប់។
"មិនអីទេ អស់អីហើយ" គេឱបនាងជាប់មិនព្រមលែងដៃ គួរឱ្យអាណិតពន់ពេក ហើយអង្អែលខ្នងលួងនាង ។
ទង្វើរបស់គេទន់ភ្លន់បំផុត ព្យាយាមថ្នាក់ថ្នមនាង ។
ស្ដាប់សំឡេងបេះដូងដ៏រណ្តំតែលោតខុសចង្វាក់ខ្លះ ទទួលការលួងលោមថ្នាក់ថ្នម បានក្លិនដង្ហើមបុរសជាទីស្រលាញ់ ស៊ីអឺ បានគេឱបជាប់ក្នុងរង្វង់ដៃដែលកក់ក្តៅនិងសុវត្ថិភាព កន្លងផុតទៅមួយសន្ទុះធំនាងចាប់ផ្តើមបានធូរ ។
បេះដូងដែលលោតញាប់ ចាប់ផ្តើមថមថយស្ងាត់ទៅវិញ តែការមិនទុកចិត្តបែរជាចាប់ផ្តើមលេចឡើងក្នុងបេះដូងម្តងទៀត ។
មនុស្សម្នាក់នេះគឺ សាងគួន ពិតមែនឬ? គេមិនត្រូវការនាង... ក្រែងគេមិនត្រូវការនាងទៅមែនទេ?
គេប្រញាប់រូតរះមកជួយនាងដោយសារតែព្រះអង្គទេដឹង? ឬមួយគេមានអ្នកបង្ខំ ខ្លាចខុសចំពោះមនុស្សក្នុងកុលសម្ព័ន្ធរបស់នាង?
ពេលដែលនឹកឃើញដល់ចំណុចនេះ ស៊ីអឺ ក៏បដិសេធខ្លួនម្ដងទៀត ។
"កុំ..." បបូរមាត់នាងញ័រទទ្រើត លើកដៃច្រានគេចេញ "ល… លោកលែងខ្ញុំទៅ...”
"ស៊ីអឺ?” គេឆ្ងល់ ។
"លោកទៅឱ្យឆ្ងាយទៅ..." រង្វង់ភ្នែកឡើងក្រហម នាងដកដង្ហើមចូលហើយនិយាយ "....ខ្ញុំមិនត្រូវការលោក...”
"អូននិយាយអីហ្នឹង?" សាងគួនឈិងវិន គាំង ហើយសួរទៅវិញដោយមិនគួរឱ្យជឿ ។
ស៊ីអឺ ងើយមុខឡើងមើលទៅគេ បបូរមាត់នៅតែញ័រ និយាយម្ដងទៀត៖
"ខ្ញ....ខ្ញុំមិនត្រូវការលោកទេ!”
ប្រភព៖ OBSOK BOOK
សេចក្តីថ្លែងការណ៍លើកលែង
អត្ថបទនេះបានមកពីអ្នកប្រើប្រាស់របស់ TNAOT APP មិនតំណាងឱ្យទស្សនៈ និងគោលជំហរណាមួយរបស់យើងខ្ញុំឡើយ។ ប្រសិនបើមានបញ្ហាបំពានកម្មសិទ្ធិ សូមទាក់ទងមកកាន់យើងខ្ញុំដើម្បីបញ្ជាក់ការលុប។
ស្នាដៃពេញនិយមរបស់គាត់
យោបល់ទាំងអស់ (3)
បងរិត គ្មានតម្លៃ
· 2022-09-25
Hi
Sky12
· 2022-09-24
🇰🇭🇰🇭
Ho yes
· 2022-09-23
I like you 😘😍
- 1
ទៅកាន់