ជំងឺមហារីកស្បែកមានអត្រាព្យាបាលខ្ពស់ប្រសិនបើវាត្រូវបានគេព្យាបាលឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ មហារីកកោសិកា Squamous និងមហារីកកោសិកា basal មានអត្រាព្យាបាលរយៈពេល ៥ ឆ្នាំពី ៩៧ ទៅ ៩៩ ភាគរយ។ នេះមានន័យថាអត្រាកើតឡើងវិញបន្ទាប់ពី ៥ ឆ្នាំគឺទាបបំផុត។ដូច្នេះគ្មានហេតុផលអ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកភិតភ័យទេប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺមហារីកស្បែកតូចមួយដែលត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញមុន។

ដោយសារតែពួកគេនៅធ្វើមូលដ្ឋានីយកម្មនៅក្នុងតំបន់មួយវាអាចចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំដើម្បីឱ្យជំងឺមហារីកប្រភេទនេះរីករាលដាល។ប៉ុន្តែប្រសិនបើដំបៅមួយមិនត្រូវបានយកចេញឬព្យាបាលវានឹងកើនឡើងហើយវានឹងរាលដាល។ មហារីកកោសិកាមហារីកមេតាប៉ូលីសគឺកម្រណាស់ប៉ុន្តែវាសាហាវណាស់ហើយវាអាចបណ្តាលឱ្យស្លាប់បាន។ប្រសិនបើជំងឺមហារីកស្បែកត្រូវបានចាប់បានឆាប់វាអាចព្យាបាលបាន ១០០ ភាគរយ។ ប្រសិនបើដុំពកគឺរាតត្បាតបន្តិចប៉ុន្តែនៅតែមាននៅលើកម្រិតខាងលើនៃស្បែកនោះអត្រានៃការព្យាបាលរយៈពេល ៥ ឆ្នាំមាន ៩៥ ភាគរយ។ការរកឃើញជំងឺមហារីកស្បែកនៅដំណាក់កាលដំបូងគឺជារឿងធម្មតាជាងពេលមុន ៗ ដោយសារការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរអំពីការខូចខាតដោយសារពន្លឺព្រះអាទិត្យនិងជំងឺមហារីកស្បែក។ សាធារណៈជនមានចំណេះដឹងកាន់តែច្រើនហើយដឹងអំពីសញ្ញាព្រមានជាច្រើននៅលើស្បែករបស់ពួកគេ។

ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺមហារីកស្បែកឬប្រសិនបើអ្នកជំងឺចង្អុលបង្ហាញពីចំណុចងងឹតឬដំបៅដែលមិនទៀងទាត់ (វេជ្ជសាស្ត្រ atypical nevus ឬ mole) គ្រូពេទ្យប្រើភ្នែកគ្លីនិករបស់ពួកគេដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនិងជំនួយពីបច្ចេកវិទ្យាដើម្បីពិនិត្យឱ្យកាន់តែជិតនិងបែងចែកឱ្យកាន់តែច្បាស់។ nevus ស្លូតឬខ្សោយពិនិត្យដោយឧបករណ៍ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទាំងនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីថតរូបនិងមើលមីក្រូទស្សន៍នៅតំបន់ដែលមានជាតិពណ៌នៃស្បែកដែលអាចប្រែជាមហារីកស្បែក។​

ពិនិត្យស្បែករបស់អ្នកមួយខែម្តងចំពោះការផ្លាស់ប្តូរគួរឱ្យសង្ស័យដែលអាចបង្ហាញពីជំងឺមហារីកស្បែក (ដូចជាដំបៅដែលមិនអាចជាសះស្បើយ) ក៏ដូចជាស្ថានភាពមុនដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់។

ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរោគមហារីកស្បែកដោយវេជ្ជបណ្ឌិតរួមមានការពិនិត្យមើលនិងចំនួននីតិវិធីធ្វើកោសល្យវិច័យលើស្បែក។ ការធ្វើកោសល្យវិច័យត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពិសោធន៍ដើម្បីពិនិត្យមើលភាពមិនប្រក្រតីហើយការិយាល័យគ្រូពេទ្យនឹងទាក់ទងអ្នកជាមួយលទ្ធផល៕