កាលនោះនាងក៏នៅរៀន និងនៅក្នុងវ័យដែលមិនទាន់អាចធ្វើ​ការបាន ទើបសម្រេចចិត្តទាក់ទងម្ដាយជនជាតិកាណាដា ដែលបន្ទាប់ពីលែងលះពីឪពុកនាងហើយ គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតនិងរៀបការថ្មី ។

នាងគិតថា ស៊ូសាន ហោស នឹងមិនយកចិត្តទុកដាក់នាងដែលជាកូនកើតពីស្វាមីដែលលែងលះគ្នាយូរហើយ ប៉ុន្តែនាងគិតខុស ព្រោះ ស៊ូសាន បង្ហាញឲ្យឃើញថាសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការចាកចេញទៅរបស់អតីតស្វាមី ហើយក៏រីករាយយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការទទួលយកនាង ។

ខណៈកំពុងដំណើរការលិខិតដើម្បីធានានាងមកនៅជាមួយនោះឯង ស្វាមីទីពីររបស់ម្ដាយដែលជាបុគ្គលិកពន្លត់អគ្គិភ័យក៏ចាកចេញទៅម្នាក់ទៀត បន្សល់ទុកកូនប្រុសអាយុមិនទាន់បានមួយឆ្នាំស្រួលបួលផង ជាមួយនឹងម្ដាយដែលគ្មានមុខរបររកស៊ីច្បាស់​លាស់ ពេលមាន យ៉េមី ម្នាក់ទៀត ទើបស្ថានភាពនៅក្នុងគ្រួសាររង្គោះរង្គើ ។ ហើយនៅពេលនោះ ស៊ូសាន ក៏បានជួបនឹងស្វាមីទីបី ដែលមានឋានៈគ្រាន់បើជាងអតីតស្វាមីទាំងពីរ ហើយប្រហែលដោយសារកំពុងលំបាកលំបិន ទើបមង្គលការទីបីកើតឡើងលឿនដូចផ្លេកបន្ទោរនិងសាមញ្ញៗ ធ្វើឲ្យ ស៊ូសាន ហោស ក្លាយជា ស៊ូសាន វ៉េសត៍ ភរិយារបស់សាស្ត្រាចារ្យជំនាញសេដ្ឋកិច្ចរបស់មហាវិទ្យាល័យនៅអតតាវ៉ា (Ottawa) ។

ចង់ហៅថាការរៀបការនោះគឺជាការភ្លាំងភ្លាត់បានឬអត់ក៏មិនដឹង ព្រោះ ចន វ៉េសត៍ ស្រឡាញ់តែម្ដាយរបស់នាងប៉ុណ្ណោះ ក្ដីស្រឡាញ់និងការអាណិតរបស់គេ មិនបានសាយភាយមកដល់កូនចុងទាំងពីរនោះទេ។ គេក៏មានកូនប្រុសម្នាក់ដែរ ជាកូនរបស់ភរិយាមុនដែលស្លាប់យូរហើយ ឈ្មោះ ចច វ៉េសត៍ រៀបការមានភរិយាជាជនជាតិបារាំង ។ ពីរនាក់នោះរៀបការហើយក៏រស់នៅក្នុងផ្ទះឪពុក ព្រោះអាងថាងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរទៅធ្វើការ ហើយ ចន ក៏ពេញចិត្តឲ្យកូនប្រុសនិងកូនប្រសាររស់នៅជាមួយ ។

ស៊ូសាន និងស្វាមីចុះសម្រុងជាមួយអ្នកផ្ទះ លើកលែងតែ...យ៉េមី និង អាល់ហ្វនសូ ប្អូនប្រុសឪពុកទីទៃដែលក្លាយជា ផ្នែកលើស។

គេក៏ចិញ្ចឹមមើលថែនាងបានល្អ មិនឲ្យអត់ឃ្លានគ្មានស៊ី ។ អាល់ហ្វនសូ កើតនិងកាន់សញ្ជាតិតាមឪពុកនិងម្ដាយត្រឹមត្រូវ រដ្ឋាភិបាលមើលថែគ្រប់គ្រងឲ្យបានរៀនសូត្រតាមធម្មតា ហើយ យ៉េមី ក៏បានរៀនសូត្រ ព្រោះមានវីសាដែលអាចប្រើប្រាស់បានជារៀងរហូត ។

ដំបូងទាំងនាងទាំងម្ដាយគិតថាគេចាត់ការរឿងអស់នេះឲ្យគឺល្អហើយ ព្រោះមិនមែនជាឪពុកបង្កើត គេមើលថែឲ្យគ្រប់យ៉ាងក៏គិតថាគេមេត្តា ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកនាងក៏មើលឃើញថាអ្វីដែល ចន ឲ្យនោះ មិនបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីការយកចិត្តទុកដាក់ នោះទេ គេរីករាយទទួលស្គាល់ ស៊ូសាន ជាភរិយា ប៉ុន្តែមិនទទួលកូនទាំងពីរ ។ នាងមានឋានៈត្រឹមតែជាអ្នកស្នាក់អាស្រ័យ​ និងក្លាយជាអ្នកបម្រើដោយប្រយោល គឺអ្នកបម្រើដែលមិនបានទទួលប្រាក់ខែ តែគេឲ្យស៊ីឲ្យកន្លែងស្នាក់នៅ ។

ចន មានប្រាក់ចិញ្ចឹមឲ្យកូនប្រុសរបស់គេ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការងាររបស់គេដែលត្រូវផ្ដល់ឲ្យកូនចុង ។ គេឲ្យភរិយាមានថ្លៃចាយវាយគួរសម ប៉ុន្តែមិនឲ្យសល់សម្រាប់កូនចុង ។ អាល់ហ្វនសូ នៅតូច ម្ដាយអាចឲ្យលុយទិញនំនែកតិចតួច តែប្រាក់ខែរបស់ម្ដាយនិងលុយដែលឪពុកចុងឲ្យក្នុងមួយខែៗ ក៏ត្រូវចំណាយទៅលើការចាយវាយក្នុងផ្ទះទាំងអស់ ។ កូនប្រុសរបស់​ ចន មិនធ្លាប់ទទួលខុសត្រូវរឿងចាយវាយក្នុងផ្ទះ ក្រៅពីរង់ចាំយកប្រាក់ខែពីឪពុក ។ ដំបូងៗ យ៉េមី គ្មានបញ្ហា ប៉ុន្តែពេលមែនទែនទៅ នាងក៏មានការចាយវាយតិចតួចដែលត្រូវចំណាយដែរ ទើបធ្វើឲ្យគិតថាត្រូវទៅរកការងារក្រៅម៉ោងធ្វើដូចគេដូចឯងហើយ ។

នាងមិនគិតថាវាជាបញ្ហា តែក៏មានបញ្ហាកើតឡើងឲ្យទាល់តែបាន ។

ហ្វារ៉ា ភរិយារបស់ ចច គិតថានាងគួរតែធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងផ្ទះល្អជាង ។

*“ត្រូវការប្រាក់ច្រើនដល់ថ្នាក់នោះឬ?”*

ហ្វារ៉ា បញ្ចៀសក្នុងការហៅឈ្មោះរបស់នាងជានិច្ច ព្រោះគ្រាន់តែនិយាយភាសាអង់គ្លេសជាមួយនាងតែម្នាក់គត់នៅក្នុងផ្ទះ វាក៏គួរឲ្យមួម៉ៅណាស់ទៅហើយ ។ អ្នកនៅទីនេះភាគច្រើននិយាយបានពីរភាសា ព្រោះភាសាផ្លូវការគឺភាសាបារាំងនិងអង់គ្លេស សូម្បីតែ អាល់ហ្វនសូ ដែលមានអាយុទើបតែ២ឆ្នាំជាង ក៏អាចធ្វើទំនាក់ទំនងជាភាសាបារាំងបានល្អជាងនាងដែរ ។

ប្រភព៖ OBSOK BOOK

សម្រាប់រឿងពេញសូមទាក់ទងតាមរយៈ Facebook: OBSOK Publisher