នៅពេលចូលប្រឡូកក្នុងនយោបាយ ហ៊ីត្លែរបានរកឃើញថាលោកមានទេពកោសល្យក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថា។ សុន្ទរកថារបស់លោកគឺមានឥទ្ធិពលហើយមនុស្សបានជឿអ្វីដែលលោកបាននិយាយ។ ហ៊ីត្លែរបានចូលរួមជាមួយគណបក្សណាស៊ី ហើយបានក្លាយជាមេដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ លោកបានសន្យាជាមួយអាឡឺម៉ង់ថាប្រសិនបើលោកក្លាយជាមេដឹកនាំ លោកនឹងស្តារអាឡឺម៉ង់ឱ្យមានភាពលេចធ្លោឡើងវិញនៅអឺរ៉ុប។ នៅឆ្នាំ ១៩៣៣ លោកត្រូវបានបោះឆ្នោតជ្រើសរើសជាអធិការបតីអាល្លឺម៉ង់។

បន្ទាប់ពីក្លាយជាអធិការបតីមិនមានការបញ្ឈប់ហ៊ីត្លែរទេ។ លោកបានសិក្សាពីវីរបុរសរបស់លោកដែលមានឈ្មោះថា Benito Mussolini នៃប្រទេសអ៊ីតាលីអំពីរបៀបតំឡើងរដ្ឋាភិបាលហ្វាស៊ីសនិងក្លាយជាមេដឹកនាំផ្តាច់ការ។ មិនយូរប៉ុន្មានហ៊ីត្លែរក៏បានក្លាយជាមេដឹកនាំផ្តាច់ការរបស់អាល្លឺម៉ង់។

ដើម្បីឱ្យប្រទេសអាល្លឺម៉ង់រីកចម្រើន ហ៊ីត្លែរបានគិតថាប្រទេសនេះត្រូវការដីឬកន្លែងរស់នៅបន្ថែមទៀត។ ដំបូងលោកបានបញ្ចូលប្រទេសអូទ្រីសជាផ្នែកមួយនៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយបន្ទាប់មកបានកាន់កាប់ប្រទេសឆេកូស្លូវ៉ាគី។ ទោះយ៉ាងណាវាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ នៅថ្ងៃទី ១ ខែកញ្ញាឆ្នាំ ១៩៣៩ អាល្លឺម៉ង់បានលុកលុយប៉ូឡូញហើយសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ បានចាប់ផ្តើម។ ហ៊ីត្លែរបានបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាមួយ Axis Power អំណាចនៃប្រទេសជប៉ុននិងអ៊ីតាលី ដោយបានប្រយុទ្ធជាមួយមហាអំណាចសម្ព័ន្ធមិត្តនៃចក្រភពអង់គ្លេស បារាំង សហភាពសូវៀតនិងសហរដ្ឋអាមេរិក។

កងទ័ពហ៊ីត្លែរបានចាប់យកភាគច្រើននៅអឺរ៉ុប។ ពួកគេបានវាយប្រហារយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅក្នុងអ្វីដែលហៅថា “ សង្គ្រាមរន្ទះ” ។ មិនយូរប៉ុន្មានប្រទេសអាឡឺម៉ង់បានដណ្តើមបានតំបន់អឺរ៉ុបជាច្រើនរួមមាន បារាំង ដាណឺម៉ាក និងបែលហ្ស៊ិក។

ទោះយ៉ាងណាសម្ព័ន្ធមិត្តបានប្រយុទ្ធតបវិញ។ នៅថ្ងៃទី ៦ ខែមិថុនាឆ្នាំ ១៩៤៤ ពួកគេបានលុកលុយឆ្នេរសមុទ្រណ័រម៉ាន់ឌីនិងបានរំដោះបារាំងភ្លាមៗ។ នៅខែមីនាឆ្នាំ ១៩៤៥ សម្ព័ន្ធមិត្តបានកម្ចាត់កងទ័ពអាល្លឺម៉ង់ជាច្រើន។ នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែមេសាឆ្នាំ ១៩៤៥ ហ៊ីត្លែរបានធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង។ 

ហ៊ីត្លែរទទួលខុសត្រូវចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏គួរឱ្យរន្ធត់បំផុតមួយចំនួនដែលបានប្រព្រឹត្តក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្ស។ លោកស្អប់ប្រជាជនជ្វីហ្វហើយចង់កំចាត់ពួកគេចេញពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ លោកបានបង្ខំឱ្យជនជាតិជ្វីហ្វទៅជំរុំប្រមូលផ្តុំដែលជនជាតិជ្វីហ្វ ៦ លាននាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ៕